Kadıköy Yeme İçme

Kendimi bildim bileli dışarda birşeyler yemeyi sevdim ben.
Karın doyurmak için değil ama..
90ların başında The Guide dergisini takip etmeye başladım. Yazılı başka birşey yoktu o yıllarda.
Sonraları her işimizi olduğu gibi bu ihtiyacımızı da internet yardımıyla çözmeye başladım.
Şehirde adeta bir turist gibi dolanıp, hedeflediğim yeme içme içme adresinin peşinden koşmak en büyük hobim oldu. Çok istedim ben de severek ve özenle yiyecek üreten bir ekibin parçası olmak ama kader programım izin vermedi..
Bu aralar aynı heyecanı hissediyorum.
Kadıköyle ilişkim çok farklı. Bu kadar değişmiş olmasına rağmen bana çocukluğumu haırlatan bir sürü anıyla donatılmış bir semt Kadıköy. Evet kimilerine göre çok bozuldu ama bana göre hala çok güzel ve daha da güzelleşiyor her yeni açılan mekanla.
Naan Bakeshop'ta kahvaltı yapma fırsatım oldu mesela. Önceleri sadece ekmek sattığını duyduğum Naan, Modalı olmaya karar vermiş, çok da iyi etmiş. Biz herşeyi beğendik. Üç yetişkin, iki de yemek
yemeği seven çocuk 80 liraya tıka basa doyduk.
Rafine ve Montag kahvecilerinde ev yapımı güzel cheesecakeler yedik, elde özenle yapılmış kahveler içtik. Bir kahve ve tatlı insanı olmayan ben bile Rafine'deki balkabaklı peykeki önüme gelen herkese anlattım.
Kadıköy mekanlarında beni en mutlu eden şey benimle göz kontağı kurup, orada oluşumu önemseyen servis elemanlarıydı...

zor kızlar

Çocuklar büyüdükçe her şey daha zor olacak derdi tecrübeli anneler bana.
Biliyorum derdim, arkadaşlık ilişkilerinin, hayatta hangi yöne gitmek istediğini bilemeyen bir küçük çocuk ya da ergen olmanın ne denli yorucu olduğunu çok iyi hatırlıyorum zira..
Ben bu mesele ile çok yorulduğum için mi bilmem, benim kızım daha üç yaşındayken başladı bu konularla uğraşmaya.
Kreşteki en yakın arkadaşı bir gün ona seni sevmiyorum dedi. Sadece ona değil tüm oyun arkadaşlarına. Nevra çok üzüldü. Babası ve benimle üzüntüsünü, hayal kırıklığını her fırsatta paylaştı ve kendine ve ailesine güvenen bir çocuk olduğu için bu durumla başaçıkabildi. Bunlar benim değil okuldaki öğretmenlerinin ifadeleri.
Artık kızımı hiçbir şey yıkamaz derken esas darbe bu yaz geldi. Hayatının ilk günlerinden bu yana arkadaşlık yaptığı en sevdiği kız arkadaşı, başka bir yakın arkadaş buldu ve Nevra'yı oyunlarına almadı. İşin kötüsü üç değil ikiyken de oynamak istemediler her iki kız da..
Ben bu durumda ne yaptım;
öncelikle Nevra'yla bu durumu açıkça konuştum. Bazen yeni arkadaş bulunca onlarla oynamanın heyecanına kapılıp, eski arkadaşlarımızı biraz ihmal edebileceğimizi, ama bunun eski arkadaşlarımızı sevmediğimiz ya da onları unuttuğumuz anlamına gelmediğini söyledim.
Okuldan en sevdiği arkadaşını annesiyle birlikte bize davet ettim.
Sitede başka çocuklarla oynaması için uygun ortam hazırlamaya çalıştım.
Ben bu durumda ne yapmadım;
konuyu kafamda büyütmedim, çocuk Banu bu durumda çok acı çekebilirdi ama Nevra Banu'dan ayrı bir kişilik, daha mutlu daha uyumlu ve en önemlisi daha mutlu bir ailede büyüyen bir çocuk:)

vejeteryan hayatımız

Yaklaşık iki senedir üzerinde çalıştığım bir konu vejeteryan beslenme.
Tanıştığımızdan beri parça et yemeyen sevgili hayat arkadaşım, iki sene kadar önce ben artık kıyma, balık ve yumurta yemeyeceğim dedi.
Tamam dedim.
Endüstriyel et üretimini savunan birisi değilim.
On yıl önce az pişmiş etleri, tuzlanmış balıkları bayıla bayıla tüketen Banu da değilim artık.
Başladık bu konu üzerine çalışmaya.
Öncelikle evimizden mercimekli, nohutlu, baklalı çorbalarımızı eksik etmedik.
Bir adım daha gidip kuru baklagilli, bulgurlu dolmalar yaptık.
Bununla kalmayıp nohutlu mercimekli bulgurlu salatalar uydurduk.
İki senenin sonunda yoğurt ve peynir dışında hayvansal ürün tüketmeyen eşim bir dizi kan tahlili yaptırdı, yoğun ısrar üzerine.
Sonuçları normal beslenen pek çok yetişkinden daha iyi çıktı.Kan tahlili şüpheyle yaklaştığım bir mevzu olsa da, hepimiz sevindik, rahat bir nefes aldık.
Umarım sık ziyaret ettiğimiz yemekçiler de artık menülerine hayvansal ürün tüketmeyen ziyaretçilerini de düşünüp birer vejeteryan salata ve ana yemek eklerler.
Böylece dışarı çıktığımızda vejeteryan pizzaya mahkum olmaktan kurtuluruz...

çamaşır kurutma makinesi şart mı?

Evlenirken hemfikir olmadığımız tek husus buydu sanırım.
Ben yeni evli bir çiftin, kurutma makinesine ihtiyacı olmadığının ateşli savunucusuydum.
Evin teknoloji dostu, karısını düşünen erkeğiyse, kurutma makinesi olmadan olmaz diyordu.
Sonunda almadık. Balkonsuz eski evimizin, giyinme odası 4 yıl çamaşırlarımız kurutma odası olarak da hizmet verdi, Çakıroğlu ailesine.
Evlendikten bir sene sonra bir bebeğim olacağını, çamaşırları asmanın, sonra da toplamanın bu kadar zaman öldüren bir iş olduğunu, hele de küçük bir çocuk ayağının altında dolanırken bu işleri yapmanın eziyetini bilsem çevre dostu tutumum konusunda ısrarcı olamayıp, bencil tüketici tarafına kolayca geçebilirdim.
Ayrıca bu makinenin en güzel yanı, çıkardığınız pekçok şeyi ütülemek zorunda kalmayışınız.
Bizim gibi yumuşatıcı kullanmayan bir ailenin havluları, ev giyimleri, iç çamaşırları ve kot pantolonları ütülenmiş ve yumuşatıcıya bandırılmış gibi.
Kurutma makinemi seviyorum..

sömestir çocuk aktiviteleri

Tatil başlamadan tatilde ne yapalım telaşı aldı beni.

Neydi bu telaşın nedeni?

Aslında tek bir nedeni yok.

Çocuğum büyüdü ve birlikte bir şeyler yapmak çok keyifli.

Çocuğum sabah sekizden akşam beş buçuğa kadar evden uzak, onu özlüyorum.

Çocuğum büyüyor ve ben onun son üç yılını, hastalık, hamilelik, yas, yeni bebek gibi nedenlerle ilk üç yılı kadar yoğun yaşayamadım.

Çocuğum eski okulundaki kadar sanatla içi içe değil mi acaba sorusunu bir türlü aklımdan çıkaramıyorum.

Önce birkaç tiyatro oyunu seçtim.

Tiyatro Mie oyunlarını beğenerek izlediğimiz, kötü karakterlerini bizim kabul edebileceğimiz çizgilerin içine dahil etmiş,  gerek kostümlerini, gerekse müziklerini beğendiğimiz bir topluluk.
Seyretmediğimiz,  merak ettiğimiz iki oyunu planlarımızın arasında yerini aldı. Uyuyan Güzel ve Komik Tavşan Hopi.
Bizim Tiyatro adlı grubun sergilediği Sevgi Çemberi görmek istediğimiz bir diğer oyun.

Küçük sanatçı kızımla, Pera Müzesini ziyaret etmek ve Pera eğitimde bir atolyeye katılmak istiyordum kaç zamandır. Bizim yaş grubumuz için Kağıttan Laleler etkinliğine rezervasyonumuz yapıldı.

İstanbul Modern'de birbirinden güzel atölyeler var ancak biz sadece altı yaşındayız. Yaş sınırı muhalefetiyle bu etkinliklerde boy gösteremeyecek olmak, epey can sıkıcı oldu. 2005'li arkadaşlara tavsiye ederiz, sabahları dört, öğleden sonraları iki saatlik etkinlikleri.

Biz 2006' lılar için neyse ki kırk beş dakikalık kimya deneyleri düzenlemişler. Pazartesi hariç her gün, ücretsiz ancak rezervasyonla katılabilirsiniz.

Babaannemizin çinilerini fırınlatırken, tanıma fırsatı bulduğumuz, Elif Ratib'ın seramik atölyesine katılmak da planlarım arasında.

 Belli mi olur belki hepsini yapabiliriz.

 Sağlığımız ve hava izin verirse.

Yazımda bahsettiğim adreslerin telefonları da şöyle,

Tiyatro Mie         216-3474560

İstanbul Modern 212- 3347341

Pera Eğitim         212-3349900(4)

Elif Ratib             216-4112164

köpük ile pıtır

Fazla almayı sevmeyen bir insan oldum ben oldum bittim.
Çocuğum doğduktan sonraysa çok almam gerekti.
Kıyafet oyuncak bez.. Hem de almakla bitmedi.
Satın almaktan asla bıkmadığım tek şeyse kitap oldu.
Çocuğum da her geçen gün daha çok sevdi, birlikte yaptığımız en güzel şey kitap okumak oldu.
Hayatımızdaki problemleri aşmamımıza yardımcı oldu sevgili kitaplarımız.
Tuvalet, yemek, hamilelik, kardeş, ittiren arkadaşlar..
Köpük ile Pıtır, yeni gelen kardeşle birlikte annesini paylaşmak zorunda kalan büyük çocukların bakış açısıyla yazılmış bir kitap.
Bana göre çocuk büyütmenin en zor vakası, kardeşlik konusuna güzel bir yaklaşım denemesi.
Kardeşin annenin sana ayırdığı zamanın büyük bir kısmına ortak çıkar. Hatta kardeş küçükken anneler ona büyük çocuktan daha çok vakit ayırmak zorundadır. Ama kardeş eğlencelidir. Büyüdükçe herşey daha da güzelleşir. Hayatın kardeşle paylaşılan her anı daha güzel olur..

taşındık

Bazı ilişkiler vardır, artık bitmesi gerekir ama nedense eski güzel günlerin hatırına bir türlü sonlandıramayız.

O kadar da kötü değil der, kendimizi kandırır uzattıkça uzatırız. 

Uzattıkça da sorunlar çoğalır, çoğaldıkça gözlerimizin önündekini göremez hale geliriz.

Bizim de eski evimizle ilişkimiz  böyle olmak üzereydi.

Güzel ilk yılların hatırına, son iki senedir uzatmaları oynadığımız güzel evimiz

Yüksek tavanlı, tarihi eser, geniş cepheli, yol yalısı eski evimiz. 

Herkes çok severdi evimizi, hemen ardından gelen soru, Marmaray İnşaatı hayatınızı çok zorlaştırıyor mu? Bizim hayatımızı zorlaştıran Marmaray değil, kızımın çok sevdiği köftecinin getirdiği kalabalık oldu. Tabi benim kişisel gelişim yolculuğumda gidilen her durak, şehrin bu bölgesinin hem deniz hem kara trafiğine tahammül etmemi zorlaştırdı. 

Çocuklarımın oyun alanının olmayışı, trafiğin gürültüsü, araçlarımızı parketme zorluğu,  kalabalıklaşan ailemizin yüz metrekareye artık sığamaz olması ve en son Nevra'nın okul servisiyle yaşadıklarımız taşınma sürecimiz hızlandırdı.

Geçen ay Narcity'de bir bahçe katına taşındık. 

Salacak'tan Başıbüyük Mahallesine..

Hayatımda ilk defa taşındım. Bir daha ne zaman taşınırım bilmem ama şimdilik çok mutluyum.