Bugün sabah beşte Nevra sessizce uyandırdı beni.
Evet sessizce, annecim sanırım altıma kaçırdım biraz dedi.
Gece boyunca burnu tıkalı olduğu için uykuya bir türlü dalamayan Rana yeni uykuya dalmışken bu kez de böyle uyanmış olmak beni sinirlendirmedi.
Anneyim ben. Kızımı tuvalete götürdüm. Kıyafetlerini değiştirdim ve fazla kaçırmadığını üzülmemesini söyledim.
Bir dahaki sefere daha dikkatli olurum dedi.
Bu senin suçun değil, baban seni tuvalete götürecekti ama ben yatmadan gittiğini söyledim dedim.
Bu benim suçum annecim diye ekledim.
Sarılıp birbirimiz öptük.
Nevra ne olursa olsun ama hayatta yaptığı hataların sorumluluğunu alabilsin.
Çok da uzatmasın yaptığı iyi işlerle de gurur duymayı da bilsin.
İleri baksın, geçmişe çok takılmasın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder